można? (puk.puk)

mu. · Gość

*4692678
*pollyana@op.pl <-na to wszystkie onetowskie sprawy [link widoczny dla zalogowanych] <reszta
*Camille Sloane
*Jessica Stam
*znacie no Cool

*co wyżej xD
*niedługo wszyscy będą znali to na pamięć xD
Słońce powoli chowało sie za ciemnymi chmurami. Mała Sesilee nie zwracając uwagi na nadchodzącą burze ,skocznym krokiem zmierzała do piekarni Collins'ów. Wzrokiem ominęła wiszącą na drzwiach karteczkę 'zamknięte' i zapukała do drzwi. Nie czekając na ,wparowała do środka. Wiklinowym koszyczkiem trąciła stojącą obok wazę ,która z brzdękiem rozsypała sie na małe kawałeczki. Schyliła sie zbierając do rączki pozostałości antyku. Przeraziła sie gdy słyszała zbliżające sie kroki. Wiedziała ,że tamta waza była jednym z najcenniejszych przedmiotów państwa Collins. Spojrzała w górę wlepiając oczy w przyjaciółkę Amelie Collins. Ta uśmiechnęła sie blado spoglądając na resztki porcelany. ''-Nic sie nie stało'' dało sie usłyszeć cichy,łagodny głos Amy. Pana Swenson odetchnęła z ulgą wstając i kierując sie w stronę lady z pieczywem. Amelia stanęła po przeciwległej stronie zadając codzienne pytanie:

-Co podać?

Sesil wyciągnęła dłoń i zginając grube paluszki wyliczała produkty: Pieczywo razowe,dziesięć bułeczek i jedną szarlotkę. Amy zapakowała żywność i podała ją przyjaciółce wraz z wypisaną na karteczce kwotą. Le wyjęła z małej torebeczki garść złota po czym zaczęła odliczać. A iż była bardzo bystrą i inteligentną dziewczynką szybko dała 'sprzedawczyni' konkretną kwotę. Włożyła zakupy do koszyczka. Wyszła z piekarni. Ledwie minęło pięć minut a dziewczyna była cała mokra. Czuła jak luźna sukienka przylepia jej sie do ciała , a z długich błąd włosów spływał strumień wody. Uśmiechnęła sie do siebie. Pobiegła przez pół Netherfield po drodze zdejmując pantofelki które powoli zostawiały po sobie ślad w formie 'odcisku'. Od razu spochmurniała ,gdy dostrzegła zarys ogromnego budynku przypominającego zamek. Kochała ten dom , ale nie chciała tam wracać. Nie teraz kiedy jest taka szczęśliwa. Nawet nie chciała wiedzieć jakie będą konsekwencję tych wybryków. Wolnym krokiem docierała do ogromnego muru. Gdzie po środku była czarna furtka. W około roztaczał sie ogromny ogród, który przecinała gruba ścieżka wiodąca do 'wrót' domu. Dziewczynka uderzyła knykciami o drewniane drzwi. Zauważyła łypiące przez kolistą szybę (w drzwiach) oko służącej. Jaime. Po chwili Jaime otworzyła przejście odskakując na bok. Kiedy Sile wkroczyła do pomieszczenia Jai chwyciła ją za rękę kierując w stronę salonu , gdzie zwykle przebywała jej matka. Trzęsąc sie z zimna niepewnie ruszyła ku rodzicielce. Reakcja była taka jaką przewidziała Sesilee. Matka nic nie mówiąc odwróciła głowę. Chciała pokazać 9-latce jak ta bardzo ją zraniła. Udało jej sie. Sesilee poczuła ukucie w sercu , kładąc łapkę po jego stronie. Po jej białej twarzyczce spłynęła słono-gorzka łza. Na początku czuła sie podle, później w grę weszło upokorzenie , a na koniec złość. Tupnęła nogą wystawiając język. Jak było do przewidzenia nie wyszło jej to dobrze. Jai zaprowadziła małą do pokoiku i posadziła przy drewnianym biurku. Dostała kartki, pióro i klepsydrę. Zadanie patrząc z boku wydawało sie szybkie i łatwe. Ale dla kilku letniej dziewczynki było syzyfową pracą. Westchnęła cicho pisząc zdania 'będę grzeczna i posłuszna' 500 razy w określonym czasie. Mijały sekundy, minuty. Za dowolna z siebie Sei napisała ostatnią literkę obserwując jak ostatnie ziarenko klepsydry zmienia położenie, na przeciwległe. Odłożyła przybory i zeskoczyła ze stołka zerkając ukradkiem na 'plan lekcji'. Ucieszyła sie gdy zobaczyła 'nauka gry na fortepianie (Amelia)'. Dodatkowe godziny spędzone w gronie przyjaciółki były dla niej czymś nie zwykłym, czymś na co czekała cały tydzień. Przebrała sie w suknie koloru kości słoniowej i pobiegła do holu wyczekując przybysza. Gdy tylko usłyszała zbliżające sie kroki skoczyła na równe nogi i otworzyła pannie Colinns drzwi. Obie dziewczynki , chociaż widziały sie zaledwie dwie godziny temu uściskały sie radośnie. Mała Iselin zaprowadziła koleżankę w dawniejszy pokój dziadka gdzie po środku pomieszczenia stał czarny fortepian. Dziewczynki przysunęły sobie taborety , otworzyły nuty. Sesil przesuwała palce po klawiszach wydobywając z nich piękne, melodyjne dźwięki. Co raz przestawała by dać przyjaciółce szanse zagrania własnej melodii. Wyjrzała za okno. Natura była jednym z podstawowych rzeczy , które dawały jej natchnienie. Ona dopiero poznawała przyrodę. Dzięki muzyce mogła opisać jak ją postrzega , mogła wydobyć piękno , nie zauważalne przez mieszkańców Netherfield.

-Nie tak!-Jęknęła cicho gdy siedząca obok Amy nacisnęła na zły klawisz.Tamta spojrzała na nią z smutkiem jakby każda krytyka była dla niej ogromnie ważna. Tak ważna iż sprawiała jej ból. -Przepraszam-powiedziała szczerze Iselin gdy dojrzała minę Collins. Amelia spojrzała na nią ze zrozumieniem. Sesille nie wiedziała co powiedzieć. Widziała po swoim zachowaniu iż sie zmienia. A nie chciała. Nie chciała być taka jak 'inni'. Jednak powoli stawała sie identyczna. Nie chciała ,ale musiała.

-Chodź za mną.-rzekła wstając od instrumentu i podchodząc do okna. A że pokój dziadka znajdował sie tuż przy Ziemi z łatwością zeskoczyła z parapetu ,lądując na Ziemi. Tup następnej pary nóg świadczył o tym , że jej przyjaciółka posłuchała sie jej i z chęcią poszła za nią. Przeszły przez trawnik , następnie przez ledwo zarysowaną ścieżkę , aż dotarły do starego opuszczonego domu. Na sam jego widok dziewczynki wzdrygnęły się ,ale to nie to było celem wyprawy Sei. Mała wyminęła dom i poszła na jego tył , gdzie znajdował sie ogród. Gęsty żywopłot stworzył tam prawie 'labirynt'. Przeszły przez niego docierając do urwiska. Mało znane miejsce. Nikt nie chce zaprowadzać dzieci gdzie jest wielka przepaść , a niżej obija sie o 'skały' woda. Po za tym w tym miasteczku była jedna, trwała zasada ''nie nawiedzać domy zmarłych''. Ale tu było tak pięknie że panna Swenson nie mogła tu nie przychodzić. Zrobiła tu sobie jakby 'przystanek spokoju'. Widok był piękny. Zachodzące słońce dawało znaki iż czas powrotu. Jednak kto raz tu zawitał ,zawita ponownie.
błędy poprawione XD Gdyby jednak jakiś byk rzucił się w oczy ,proszę mówić
*
dumnie.blog.onet.pl
anonymes.blog.onet.pl
russet.blog.onet.pl
area.blog.onet.pl

Tu: Tse-Tse , klinka, Be, Pollyanna i muć. xD

kiszcz.

A ja chyba Pamiętam Cam ^^
To ta Ruda ?

mu. · Gość

dokładnie xD
Ta w późniejszym czasie zabita i uznana za zdrajczynię Very Happy

Ale podobno cofają wszystkie zgony <3
Z tego co mi Hanna mówiła

Balbin

wszystko mozna odkrecić Very Happy

welcome back xD

jezusmaria

noo nareszcie xD

Santa

juhuuuuu! xD witaj mu. oczywiście ZA ;pp jakby to jeszcze miało znaczenie ;p

jezusmaria

chyba ma <mysli> xD
takie maciupkie

Santa

A mu. pisze, że jakby był jakiś błąd w tekście to żeby poprawić, a mi się rzuca w oczy interpunkcja w dialogach która jest całkowicie błędna /zresztą na Sancie wszystkie notki mają te błędy ale chyba nie będę poprawiać.../

Mianowicie:

jezusmaria

Santa

muuusi! xD jestem tego pewna, zresztą zawsze w książkach jest, sprawdź sama ;p

mu. · Gość

Dziękuję wszystkim XD
I postaram sie to wszystko spamiętać ^.^

jezusmaria

po wykrzykniku/znaku zapytania z małej litery?
kpisz

edit
racja, zwracam honor
ale to dupnie wygląda Very Happy

dotte

też myślałam, że po wykrzykniku z wielkiej litery powinno być <myśli> chociaż sama nigdy tak nie piszę xD
za, jakby co ^^

luł

ulaaaa, laska. xD
noale na tak.